Είναι τόσο εύκολο να το διαπιστώσεις, αν παρατηρείς τους ανθρώπους με ενδιαφέρον. Ο τρόπος σκέψης του σκλάβου, η νοοτροπία του υποδεέστερου ανθρώπου και η ακλόνητη πίστη στην εξουσία.
Άσε τι ισχυρίζονται αυτοί οι άνθρωποι θεωρητικά. Στα λόγια θα σου πουν άλλα, πίσω από γραφεία θα σου κάνουν τις καλύτερες αναλύσεις, στα παιδιά τους και στο σπίτι τους, θα κάνουν τους έξυπνους με διδαχές και κηρύγματα. Αλλά δες τους λίγο (ή δες τον εαυτό σου, ακόμα καλύτερα) και θα διαπιστώσεις πώς αυτό που κυβερνά τον νου τους και τις αντιδράσεις τους είναι οι πεποιθήσεις τους αντί η κοινή λογική.
Θα σταθεί για ώρες σε μια ουρά κάποιας κρατικής υπηρεσίας για να δεχθεί, στο παραπέντε, να φύγει επειδή «τελείωσε ο χρόνος» και «δεν δέχονται άλλους πελάτες». Φυσικά, το κράτος «είναι εξουσία».
Θα περιμένει δέκα λεπτά στο τηλέφωνο να τον ενώσουν με κάποιο «υπεύθυνο» ή θα πάρει δέκα τηλέφωνα για να καταφέρει να βρει κάποιον στο γραφείο του, γιατί έχει δεχθεί αυτή τη συμπεριφορά τόσες φορές που του φαίνεται πια φυσιολογική.